Dinsdag 27 juni, Reisdag naar Skeikampen,

5-19 graden

Dagafstand: 235 km.

We zijn vandaag aangekomen in Skeikampen, een skioord aan het eind van de Peer Gynt weg en hebben een heerlijk ruim appartement.

Vanmorgen hebben we bij het ontbijt nog even het laatste nieuws gehoord over Antoinette. Cor is vannacht teruggereden om de bagage op te halen en rijdt nu weer terug naar het ziekenhuis. Twee uur rijden. Het is niet niks.

Wij zijn al vroeg op pad omdat we graag nog even afscheid van Cor wilde nemen en ik doe Fred geen groter plezier dan ruim voordat we de wekker hebben laten afgaan al klaar te zijn met opstaan. Dus we waren lekker op tijd op pad.

Het is erg jammer dat we weer moeten vertrekken uit deze prachtige blokhut. We zouden dolgraag wat langer zijn gebleven, maar ja, je kunt niet alles hebben. Vannacht was het hier drie graden en op de bergtoppen is een klein laagje sneeuw gevallen. Bij vertrek is het 5 graden. Vandaag zou het wel gaan oplopen tot normale temperatuur van 20-25 graden. Maar ja, dan zijn wij al weg.

Op de route ligt de Magalaupet. Dit is de plek waar Antoinette gisteren is gevallen. We gaan toch maar even kijken. De rivier perst zich hier door een kloof van gesteente met kristallen. Er loopt een pad naar toe over rotsblokken, prima te doen maar Fred laat mij voor de zekerheid geen moment los. We zijn allebei geschrokken van de valpartij van Antoinette.

We rijden nu tussen bergkloven door naar een hoogvlakte. De lucht is mooi blauw met kleine wolkjes. erg mooi weer. Het loopt op tussen 18 graden in het dal tot 6 graden boven. Op de top van een berg ligt een uitkijkpunt, waar een architectonisch bijzonder gebouw staat. In 2011 uitgeroepen tot ’s werelds gebouw van het jaar. Het is een observatiepunt voor wilde rendieren. We moeten flink omhoog lopen vanaf de parkeerplaats. En dat valt in de ijle lucht niet mee. Ik ben geboren om in het Hollandse platteland te fietsen en te lopen. Bergop hoort niet bij mijn fysieke gestel. Na 20 minuten ben ik hijgend en puffend boven en er is inderdaad een prachtig uitzicht over de toendra. Er zijn hier rendieren, vossen, wolven en oerossen. Maar zoals Fred vrolijk mopperend zegt: ze zijn allemaal op vakantie. Geen beest te zien. We gaan gauw weer naar beneden; het is hier reuzekoud en het waait flink. Twee capuchons op en skij-asje aan. Maar het was de moeite waard.

Per ongeluk, door verkeerd instellen van de GPS coordinaten in de navigatie, rijden we van de E6 af en komen we op weg 29 en 27. En dat blijkt eigenlijk heel goed uit te pakken. Wat is dit weer een mooie rustige weg. Dwars door bergplateaus, bossen en weides. De mooiste vergezichten terwijl we nauwelijks iemand tegenkomen. We rijden lekker rustig en genieten van de mooie route. Er zijn flinke steigingen en afdalingen. Net als je denkt dat de afdaling klaar is, komt er weer een hele lange aan. De hele dag staat al in het teken van knappende oren.

Omdat we deze route per ongeluk hebben genomen kunnen we ook nog het oude staafkerkje uit 1251 in Ringebu bekijken. Ik vraag me af of er sowieso in Nederland wel een kerk bestaat uit die periode. Ik denk dat er in Nederland toen nog geen kerken waren, maar misschien zit ik er helemaal naast. Kun je nagaan hoe oud dit kerkje al is. En nog wel helemaal opgebouwd uit hout.

We kunnen nu de E6 volgen, prima weg. Maar we kunnen ook de Peer Gyntroute nemen een van de bekendste tolwegen (onverhard!) in Noorwegen. Dat doen we natuurlijk. Het is weer een uniek landschap: een hoog bergplateau, omringt door bergtoppen met mooie begroeiing en meertjes. Het is niet eens omrijden van 1,5 km na het einde van de Peer Gyntweg staat het appartement voor onze laatste nacht in Noorwegen. Het is een groot ski oord en we hebben een heel ruim appartement met houtkachel en stoomdouche (die ik met geen mogelijkheid aan de praat krijg).

Er is een mooi houten balkon en een ruime woonkeuken dus we kunnen gezellig koken. Overal staan kaarsjes klaar. Dus het wordt een heerlijke avond.

Ze zijn hier wel vreselijk streng op het schoonmaken. We kunnen het voor 56 euro laten doen, of we doen het zelf. Dat laatste natuurlijk. Maar dit keer krijgen we een programma mee voor het schoonmaken, pffffff, hoe vuil kan het zijn na 1 nachtje en hoe ingewikkeld kun je een schoonmaakprogramma maken.. Morgenochtend komen ze controleren. Alsof je weer op school bij de meester of juf moet komen.

Een beetje melancholiek ben ik nu wel na alle indrukken, onvergetelijk allemaal. Dit is eigenlijk de laatste avond van de reis in een huisje. Morgen rijden we naar de Stena Line in Oslo en slapen we aan boord in een hut.

We zullen aankomen in Noord Denemarken, in Frederikshavn en vandaar is het nog 1080 km naar huis. We denken eraan om nog een extra overnachting in Duitsland te doen. Want die afstand is echt te veel. Nou ja, we zien wel!