Maandag 26 juni, Verblijf in Oppdal

5-11 graden

Zon op: 03:25

Zon onder: 23:22 uur

Tsjonge, in tijden heb ik niet zo lekker geslapen als hier in deze prachtige blokhut. Binnen ruikt het naar sauna, heerlijk! De rolgordijnen verduisteren goed, dus eindelijk konden we het donker maken en overal staan mooie windlichten met kaarsen al klaar. Het is zo knus hierbinnen.

We krijgen ook nog een ontbijt in de hoofdblokhut. En wat is dat heerlijk goed verzorgd. We ontbijten tegelijk met onze reisgenoten Antoinette en Cor en wisselen onze plannen voor vandaag uit. Cor en Antoinette gaan een mooie wandeling in Oppdal maken. Wij gaan een stukje rijden naar de watervallen van Åmotan. Hier komen zeven snel stromende rivieren samen in een kloof waarvan vier in een spectaculaire waterval.

Buiten bij de blokhut is het venijnig koud, 6 graden en er staat een flinke wind. Dat belooft wat.

Gelukkig is het enigszins droog en windstil als we gaan beginnen in Åmoken want het pad gaat toch wel erg snel steil naar beneden. Het ‘pad’ naar beneden bestaat uit rotsblokken en boomwortels. En door de regen die vandaag in buitjes naar beneden komt en door de watervallen is het spek- en spekglad en hier en daar blubberig. Je moet elkaar vasthouden om af te kunnen dalen. De uitzichten zijn echter schitterend.

De eerste waterval klettert vanaf een hoogte van 600 meter naar beneden in het dal waar het mogelijk is om aan de voet van de waterval te komen. Zodra de zon doorkomt hangt er een regenboog. Je zou er de hele dag wel willen naar blijven kijken. Maar rond de waterval is het behoorlijk nat. Niet koud, ik moet zelfs een extra t-shirt uitdoen omdat het warm is geworden hier.

Alsof er hier in de totaal verlaten gebied niet genoeg ruimte is om je plas te kunnen doen hebben ze een stukje verderop voor de spaarzame wandelaar die hier komt een natuurtoilet gebouwd. Een piepklein blokhutje met een houten poepdoos. Erg schoon met fris toiletpapier en al. Het is klauteren en klimmen naar het toilet, dus als je nodig moet ben je wel een uurtje onderweg..

Om bij de volgende waterval te komen moet alle meters weer omhoog geklommen worden. Gelukkig is Fred altijd in de buurt om extra steun en handjes te geven. Ik ben een bofferd. Als steun is er af en toe een boomstam en langs de steile rotsen en afgronden kun je je vasthouden aan kettingen in de rotswand. Desondanks klim en klauter ik soms op handen en voeten. Het is eigenlijk niet te doen. Maar wat is het mooi. We liggen elke keer dat ik op handen en voeten moet gaan in een deuk over welk avontuur we nu weer begonnen zijn. Fred is natuurlijk als een jonge hinde, die spurt zo naar beneden en boven.

We hebben nu hoogstens nog maar 1,5 kilometer afgelegd. De totale route is 7 kilometer en gaat verder over wiebelende hangbruggen en we besluiten dat het mooi is geweest en we nemen de kortere route terug. Het pad vervolgen we in de richting van de parkeerplaats en na nog wat loodrecht klauteren en klimmen eindigt dit in een soort alpenweide bij een authentieke boerenhoeve.

We zijn blij dat we weer veilig boven zijn want dit was eigenlijk niet te doen. Als er een valpartij is, dan heb je echt een probleem.

Het schijnt dat hier veel zeldzame bloemen voorkomen, 300 vogelsoorten en nog wilde rendieren. Het is mooi om monnikskap, gentiaan, ridderspoor, alchemilla, saxifraga en al die andere soorten te zien die wij voor veel geld in het tuincentrum kopen hier in enorme bossen bij elkaar staan.

We rijden terug naar Oppdal en onderweg gaan we even bij het kleine houten stiftkerkje uit 1651 kijken en bij de vikingbegraafplaats. Er zouden hier zo’n 800 graven zijn gevonden uit de ijzertijd. Het is nu een groene weide met wat informatieborden.

In Oppdal gaan we naar de Konditori voor koffie met wat lekkers erbij. De pizzaexpres komt langsrijden en het is natuurlijk een idee… In het huisje kunnen we niet koken. Dus we laten pizza’s voor vanavond bezorgen. Voor 45 euro heb je twee simpele pizza’s, geen geld toch?

Tot zover alles in orde.

We rijden net de terugweg als de telefoon gaat. Onze reisgenote Antoinette zegt het display. We krijgen Cor aan de lijn met slecht nieuws. Antoinette ligt honderden kilometers verderop in het ziekenhuis met een gebroken bovenbeen en ze moet geopereerd worden. Zij waren in Oppdal aan het wandelen. Helemaal niet zo steil of wat. Antoinette is uitgegleden. In dit weer is het natuurlijk glibberig en ga je zo onderuit. Uiteindelijk moest ze ook weer teruglopen, ik wil er niet aan denken hoe dat is gegaan.

De ambulance is gekomen en Cor is er achteraan gereden en na een dikke twee uur rijden kwamen ze in het ziekenhuis. Hij had geen idee waar hij precies zat. Wij hadden natuurlijk de kaart op schoot en konden een beetje uitleggen waar hij zat.

Zojuist zijn we weer gebeld en Cor komt vannacht na de operatie deze kant oprijden om alle spullen en papieren op te halen. Hoe ze beiden nu thuis komen wordt morgen bekeken, samen met de Alarmcentrale.

Wij willen dolgraag helpen maar je kunt helaas niets. Wij hopen zo dat Antoinette goed herstelt en we leven met beiden mee.