Zaterdag 24 juni, Reisdag van Mosjøen, Helgeland naar Namsos

9-16 graden

Zon op: 01:00

Zon onder: 23:59 uur

Duur van de dag: 24 uur

Dagstand: 340 km.

We zitten inmiddels onder de poolgrens en nog gaat de zon niet onder. Het blijft de hele nacht licht. Er zijn eindelijk dikke gordijnen in de kamer van het hotel. Maar er zijn twee ramen….en maar gordijnen voor 1 raam.

Helaas, het regent vanochtend, maar we hebben wel een heerlijk ontbijt in het hotel. En we natuurlijk pikken we twee appeltjes mee voor onderweg. Want die zijn hier hartstikke duur.

Zal ik maar weer beschrijven hoe mooi, schitterend en prachtig de route was? Het wordt saai… Jammer dat het weer niet meezit, maar je kunt niet alles hebben toch? Toch besluiten we om de langere route via de kust te nemen. Er zit 1 veerverbinding in deze route.

In de rij voor de veerboot stellen we op in rij twee. Het is inmiddels droog geworden en zoals gewoonlijk begint het in de middag beter weer te worden. Hier ontmoeten we onze reisgenoten weer. Inmiddels ga ik ze superreisgenoten noemen, want het is gewoon hartstikke leuk dat we deze mensen hebben mogen ontmoeten. Vlak bij de veerboot zitten twee vossenjongen vlak bij het water.

Het oprijden vind ik echt heel spannend. Via een heel krap bochtje naar links en dan meteen heel steil naar boven en gelijk remmen want onze auto is de laatste, dus ik moet hem op het beweegbare deel parkeren. Hartstikke steil. Maar het ging prima.

Na de overtocht ben ik wel toe aan mijn o zo broodnodige kop koffie. We stoppen bij de eerste mogelijkheid na de veerboot en daar zien we onze reisgenoten Cor en Antoinette ook terug. We drinken gezamenlijk in een knus een kneuterig koffiehuisje.

We vervolgen de reis. Inmiddels wordt de sneeuw op de toppen steeds minder, tot we langzaamaan geen sneeuw meer zien. Het is weer duidelijk taigagebied. Prachtige dennenbomen. Die niet zoals bij ons alleen wat groen hebben aan de bovenkant. Deze zijn helemaal vanaf onder overdekt met dikke takken. Opeens spot ik rechts in een bocht een grote eland, een stier. Omdat hier toch helemaal niemand op de weg aankomt rijd ik gewoon een stuk achteruit. Fred moet de foto’s nemen want het is aan de rechterkant. Hij is echt prachtig! We zitten daarna nog een hele tijd als twee kleine kindjes te glunderen van plezier!

Onderweg komen we de prachtigste watervallen tegen. Enorme hoeveelheden water donderen honderden meters met een enorme gang naar beneden. Ik vind watervallen zo ontzettend mooi. Maar het is moeilijk om te stoppen want bijna altijd is dit in een helling of een bocht met vangrails. Een paar keer is er min of meer plek in de berm en dan moet er natuurlijk gelijk gestopt worden. Dat is maar goed ook want omdat het geen stralende dag is en het in de ochtend vooral geregend heeft, stoppen we minder vaak dan op een stralende dag, waarbij welk uitzichtpunt erom roept om bekeken te worden. Regelmatig staan er waarschuwingsborden voor de elanden en het is net alsof we op safari zijn. Rijden en spotten en rijden en spotten.

We komen aan in Namsos. Een heel knus huisje met mooi uitzicht op het water. Een paar honderd meter verder ligt het ‘vliegveld’. Af en toe komt een Cessna voorbij scheren over het water. Ik stel na het uitladen van de bagage voor om ‘in de benen te gaan’, dat betekent even een stuk wandelen. Fred sputtert tegen en als Antoinette en Cor zin hebben in een borrel, wint Fred. De wandeling blijft uit.

We hebben nog een hele gezellige barbecue en genieten van het opklarende weer, het gesprek en van het prachtige uitzicht. We zijn simpelweg bofferds in dit leven!