Vrijdag 23 juni, Reisdag van Fauske naar Mosjøen, Helgeland

8-20 graden

Zon op: Middernachtzon

Zon onder: 01:00 uur

Duur van de dag: 24 uur

Dagstand: 323 km,

We nemen heel gauw afscheid van het huisje in Fauske. Het bed was vreselijk. We hebben allebei slecht geslapen. En het was hartstikke licht in het hok. De gordijntjes hier zijn drie keer niks. Naast ons, in het aangrenzende huisje, zijn 3 mannen neergestreken en je kan elke wind, plas en boer van ze horen. Bah… gauw wegwezen. Bij een prachtige picknickplek eten we ons ontbijtje aan de overdekte picknicktafel. Vandaag kunnen eindelijke de dikke sokken en lange broek uit. Jurkje en slippers aan: het is een stralende dag en het belooft een fijne temperatuur te worden. Straks bij de poolcirkel op de hoogvlakte zie ik wel of het te koud is.

Onderweg kopen we alvast lekker brood voor de lunch en verder genieten we van de mooie rit.

Voordat we de poolcirkel bereiken is de temperatuur inmiddels 16 graden. Maar we gaan nu omhoog en omhoog, totdat we weer in de sneeuw rijden en een prachtige hoogvlakte oprijden, de Saltfjellet. De natuur is ruig, leeg en straalt eenzaamheid uit. Hier is de poolcirkel en we stoppen natuurlijk even voor een Kodakmomentje. Het is hartstikke koud (8 graden met poolwind) en ik schiet op de parkeerplek gauw een broek en bergschoenen aan. Er is een soort vlakte waar veel mensen stenen achterlaten en torentjes hebben gebouwd van stenen, zgn. steenmannetjes.

Vlak voor het stadje Mo I Rana verlaten we de E6 en pakken we een omweg langs de fjorden. Dit is weer onderdeel van de kustroute, de RV17. Als we de hele etappe zouden rijden over deze weg vandaag zouden we twaalf uur onderweg zijn en bovendien de poolcirkel op de veerboot bereiken. We kiezen daarom voor een deel van de route.

We maken een flinke stijging naar de top van een berg en ik val in herhalingen, ik weet het, maar dit is zo ontzettend mooi. Dit kun je niet uitleggen. Misschien was deze beklimming wel de mooiste die we ooit hebben gedaan.

We genieten kostelijk van onze lunch, bovenop een berg, ver van de bewoonde wereld. Heerlijk buiten in het zonnetje. Het leven is fantastisch.

Bij de veerpont staan onze reisgenoten direct achter ons in de rij en het is gelijk weer gezellig. Na de overtocht, kostelijk in het zonnetje, zonder jas, rijden we verder over de kustroute. Onderweg komen we borden tegen waarvan de Noorse tekst lijkt op een wegopbreking over 23 km. Op de kaart zie ik dat er nog zijweggetjes genomen kunnen worden, dus ik raad aan om door te rijden. In het ergste geval moeten we weer terug. En ja hoor, we konden weer terug. Er was een deel van de berg ingestort, vlak voor de zijweggetjes.

Het was even puzzelen hoe we dan in hemelsnaam door moesten naar Mosjøen. Maar er staan onverwachts borden bij een weg die we niet op de kaart tegenkomen. Er blijkt een hele nieuwe weg te zijn, die ook nog niet voorkomt in de navigatie. Dat scheelt echt een heel eind omrijden. Via een camerasysteem worden kentekens geregistreerd van auto’s en campers. Je krijgt dan vanzelf een rekening thuis voor de tol. Motorrijders mogen door, zonder tol te betalen.

Via een gloednieuwe tunnel van bijna 11 kilometer (ja, ik was de bofferd weer achter het stuur L) bereiken we uiteindelijk weer de doorgaande route.

Dit keer is een hotel voor ons gepland. even lekker comfortabel. Ontbijt wordt verzorgd. We gaan in Mosjøen een keertje uit eten, met een heerlijk biertje erbij. Wel verdiend na deze rit zou ik zeggen. Fred vraagt mij wel vriendelijk of ik alsjeblieft voorzichtig wil nippen van het biertje. We tikken ruim 17 euro neer voor twee biertjes!

De plaatselijke vikingen zitten lekker te pimpelen. Het ene biertje na het andere wordt achterovergeslagen. Zo te zien zijn ze vrijgezel en zullen ze dat ook blijven denk ik zo. Ze hebben de ontwikkeling en evolutie van de mensheid sinds de vikingtochten duidelijk overgeslagen.

Inmiddels zijn we eigenlijk best moe en we gaan lekker een uurtje lezen en dan vroeg onder de wol.