Donderdag 22 juni, Reisdag van Svolvær, Lofoten naar Fauske

9-20 graden

Zon op: Middernachtzon

Zon onder: Middernachtzon

Duur van de dag: 24 uur

Dagstand: 189 km, 259 inclusief overtocht

Vandaag moeten we afscheid nemen van de wondermooie, prachtige, indrukwekkende Lofoten. We hebben de boot van 08:15 uur besteld.

Bij de rij voor de boot staan er twee motoren voor ons met kenteken uit Spanje. Ik stap uit om een praatje te maken met de mannen. Zij komen uit Barcelona, Catalanen dus, en zijn eind mei vertrokken voor een reis via allerlei landen in het Oostblok, Rusland, Polen, Finland, Noordkaap en zij gaan via Nederland en Engeland weer terug naar het zuiden. Ze rijden ongeveer 400-500 km per dag en slapen in hotels. Dat wil ik natuurlijk wel allemaal weten. Want, zoals de heren zeggen, ze willen wel schone kleding aan na de rit en in schone bedden slapen. Bij sommige bikers die je tegenkomt wil je maar liever niet weten hoe lang zij dat pak aanhouden. Op de campings zie ik ze de hele dag erin lopen.

Vorig jaar hebben zij een toer rond de wereld gemaakt en zijn in Zuid Korea, Japan, China, Argentinie, Machu Pichu, Canada en ik weet niet waar overal geweest. De heren zijn 66 en 71 jaar. Toen ik vroeg of zij getrouwd zijn en wat hun vrouwen ervan vinden bleek dat zij heel gelukkig met hun vrouwen zijn, die het fantastisch vinden dat zij dit doen. Zij weten niet of ze morgen nog in dezelfde conditie kunnen reizen, maar vandaag is een mooie dag. Kijk, ik hou zo van dit soort mensen!

Als de boot vertrekt twijfel ik even of ik bovenop dek kan staan zonder zeeziek te worden en nadat de boot een grote bocht voor een tussenstop op een eilandje heeft gemaakt gaat het goed. En wat is dit uitzicht fantastisch. Het is gelukkig droog, een graad of 10 en af en toe komt de zon door. Het is koud op dek, maar met een goede jas aan is het te doen. Dit uitzicht wil je gewoon niet missen, je wilt het opslurpen, bewaren en nooit, nooit meer vergeten.

Als de kustlijn verdwijnt gaan we even opwarmen binnen in de boot. De oversteek duurt 2,5 uur. De Barca-bikers komen ook binnen en zij gaan een beetje languit liggen op drie stoelen. Handen op hun stevige buik samengevouwen en na twee minuutjes liggen de stoere mannen heel tevreden samen te snurken.

Na de overtocht is het nog ongeveer 187 kilometer, maar de eindtijd valt wel op: zo’n 3,5 uur rijden. Veel tunnels op de route. En ik was zo’n bofferd dat ik veel tunnels in mocht rijden. Ik vond dat niet fijn. De tunnels hebben vaak bij de ingang al een soort bocht en versmalling. Je weet niet hoe het zicht is. En dan vind ik de maximum snelheid van 80 net iets te veel. Gelukkig zit er vaak niks achter me, dus ik pak mijn eigen snelheid. Soms zijn er strepen op het wegdek, soms alleen een middenstreep en soms helemaal niets. Soms zijn er flinke bochten. De verlichting is soms prima, soms heel slecht. Een tunnel van ongeveer 5 km ging behoorlijk steil omhoog. Het gekke is dat je in de tunnel geen referentie hebt hoe steil het is. Ik merkte het omdat ik fors moest terugschakelen. Het passeren van vrachtauto’s, autobussen en brede caravans vond ik een beetje eng. Ik was blij het eind van de tunnel te zien. De route gaat o.a. over een hoogvlakte in de sneeuw. Een paar keer stoppen we voor het uitzicht of om een banaan te eten. Maar het is eigenlijk te koud buiten.

Het huisje in Fauske is heel erg klein en simpel, maar wel schoon. De Noorse dame bij de receptie spreekt geen enkel woord Engels. Nou ja, we krijgen de sleutel met een nummer erop en ze wijst in een bepaalde richting. We vinden het wel. De reisgenoten hebben een huisje naast ons, maar dat huisje is echt heel vreselijk vies. Alleen is er qua kookgerei in ons huisje niet meer dan een (1) pan, maar dan zonder deksel. Daar moet je alle maaltijden mee kunnen koken. Afgieten van rijst of macaroni kan dus niet. Thee zetten kan niet. Er is niets om water in te koken. Het bestek en servies is een samenraapsel van van alles, inclusief scheuren en barsten. Als wij bij de receptie vragen om een pan met een deksel zullen ze dat gelijk in orde maken. Nooit meer iemand gezien. We moeten in een smal bed slapen, net iets breder dan een 1 persoonsbed. Anders werd het een heel smal stapelbedje (zonder beddengoed).

In de supermarkt in Fauske maar iets uitgezocht wat je niet hoeft af te gieten en wat in 1 pan kan. En morgenochtend gaan we onderweg ontbijten, want hier in dit huisje is het niet echt gezellig. En een kopje thee zetten gaat niet.

Uiteindelijk gaat in Fauske zelfs de zon nog schijnen en wordt het een lekker temperatuurtje. Het loopt op van 8 graden naar 20. We zijn zo blij. Het lijkt alsof we van het eerste voorjaarszonnetje zitten te genieten.

We ontmoeten na vier dagen onze reisgenoten weer en we drinken gezellig een wijntje in de zon. We delen al ons eten een beetje met elkaar. Zo simpel allemaal, maar dat maakt het juist erg leuk. Er gaan ook nog een paar worstjes op hun kleine bbq. Wat wil een mens nog meer! Het werd een erg leuke avond. We hebben ervan genoten. Een huisje verderop komt een Noors oud stel met een flinke aanhangwagen. Mevrouw is erg slecht ter been. Na een uurtje komt de man bij ons om een praatje te maken. Hij spreekt niets anders dan Noors. Maar wij begrijpen elkaar toch. De kaart komt erbij en hij maakt duidelijk dat hij in Zuid-Noorwegen woont en een huisje heeft in de Finnmark, vlak bij de Noordkaap waar zij in de zomer altijd twee maanden verblijven. Het is drie dagen rijden, met aanhanger, vanuit hun huis. Een hele onderneming dus voor die oudjes. Later komt hij weer en vertelt hij dat hij melk wil gaan kopen in het kampwinkeltje. Hij komt later terug: omdat er geen melk wordt verkocht heeft hij maar twee roomijsjes meegenomen. Altijd een plezier om te zien waneer mensen zo ondernemend blijven, ondanks de ongemakken van het ouder worden.

Dit is onze laatste avond boven de poolcirkel. En eindelijk zitten we nog laat in de avond buiten, in de zon. Morgen is het dus weer enige tijd donker.