Zondag 11 juni, reisdag van Ostersund (Froso) naar Arvidsjaur (Zweeds Lapland)

475 km

Zon op: 01:33, zon onder: 23:55

Duur van de dag: 22:22 uur

Gisteravond klaarde het weer helemaal op en zijn we gelijk een mooie wandeling in de natuur gaan maken. Eindelijk een beetje lekkere temperatuur en je hoeft er geen rekening mee te houden dat je voor het donker weer uit het bos moet zijn.

Een beetje vroeg opgestaan vandaag omdat er een flinke rit van 475 kilometer gepland staat. Maar eerst nog even een gezellig ontbijtje en een warme douche voor we op pad gaan. Het zonnetje schijnt en de wereld ziet er gelijk een stuk mooier uit. Onder weg loopt de temperatuur op tot max 20 graden. Dat valt mee want de voorspellingen waren rond 11 graden.

Na een uurtje rijden op de E45 passeren we de ‘grens’ met Lapland. Het is weer fantastisch rijden. Soms is het zelfs druk op de weg, dan is er een tegenligger… en een heel enkele keer moet je een campertje inhalen.

Ik zag een beetje tegen de rit van vandaag (en morgen op) omdat ik had gehoord dat het eindeloos saai is met alleen maar bomen. Maar tot nu toe zitten we ervan te genieten. Een mogelijkheid was nog om de route via Finland te nemen en dan met de nachttrein naar het noorden van Finland. Maar het valt erg mee. De rit is best mooi. Morgen wordt het een rit van 525 kilometer. Kijken of ik er dan nog zo over denk. Dan hebben we bijna 1000 kilometer door Lapland gereden en dan nog is het maar een stukje van dit immens grote gebied. De E45 is prima te rijden. Glad en strak asfalt onder de wielen. Geen fietspad ernaast, maar een soort van greppel voor de sneeuwscooters. Af en toe moet er ineens flink uitgeweken worden om rendieren op de weg te ontwijken. Zit je net even met een muziekje te mijmeren… je schrikt je rot als je op dat moment niet aan het stuur zit.

In een klein bospaadje zag ik ineens een eland staan. Maar je bent dan zomaar honderden meters verder gereden. Fred deed niet moeilijk en gooide de auto snel in de achteruit. Niemand op de weg namelijk. De eland bleef braaf voor onze auto staan om zich te laten bewonderen.

De sami hebben inmiddels velen een vaste woonplaats. Dat zij een nomadenvolk zijn kun je nog wel goed zien. De huizen worden door meerdere families bewoond en zien er redelijk netjes uit, maar buiten is het vaak een bende. Heel veel ladders, hele grote aanhangwagens, fietsen, bouwmaterialen, grasmaaiers en bijna overleden auto’s liggen buiten te slingeren. De auto’s die worden gebruikt zijn stoere bakken en zijn standaard voorzien van 3 enorme verstralers op de grille en/of 4 op de dakdragers.

In Arvidsjaur is een traditioneel kerkdorpje aanwezig dat door de rondtrekkende sami wort gebruikt bij festiviteiten waarvoor ze elkaar opzoeken. Ze wonen dan gedurende de festiviteiten in de piramidevormige hutten van berkenhout. Daarna trekken ze weer verder.

Het huisje is dit keer niet veel bijzonders. Niet echt gezellig en er staan twee aparte smalle bedden die je met geen mogelijkheid naast elkaar kunt zetten. Dat is nogal lastig met ons tweepersoons dekbed. Even terug naar de receptioniste en van haar krijgen we zonder extra kosten een lakenpakketje.

In de lokale supermarkt verbrassen we onze laatste Zweedse Kronen. Morgen zijn we in Finland. En voor de zekerheid… nog een keer volgetankt.

Nog geen last gehad van de beruchte muggen, behalve even tijdens een stop, waarbij we de auto het bos een stukje inreden en naast een stilstaand watertje zetten! Toen werden we overvallen. Dus gauw wisselen van stuur en wegwezen! Geen koffie.