6 juni: Hoofddorp – Kiel: 517 km.

Op tijd vertrokken. Zelfs 10 minuten voor de afgesproken vertrektijd. 1 punt gescored voor ‘gewoon doen wat je gezegd wordt’ hahaha.

Het was een beetje regenachtig in NL. In Duitsland licht bewolkt met 23 graden. Lekker weer om te rijden op de prachtige autobanen in Duitsland…. nou die zijn er nu even niet meer. Horst had ons al gewaarschuwd dat de autosnelwegen in Nederland nu veel beter zijn. Dat blijkt, want de ongelimiteerde snelheid is er bijna nergens meer overdag en elke keer als je 10 km ongestoord 120 of 130 rijdt, kun je gelijk weer terug naar 80 of 60. Heel Duitsland is op de autobaan één grote Baustelle.

Maar goed, we komen ondanks veel file op tijd aan in Kiel. Opstellen in de baan voor de personenauto’s. Ondertussen maak ik wat foto’s van de grote stoere Harleygroepen, van autodetails van Porsches en een mooie Lotus, die heerlijk veelgebruikt eruit ziet. De trotse eigenaar zit van trots te glimmen achter zijn oncomfortabele stuur.

Om vier uur rijden we op en checken in. Alleen een klein rugtasje mee. De rest blijft in de auto op het autodeck. De hut is veel ruimer dan de overtochten naar Engeland, Schotland en Ierland. Maar het zijn daarentegen wel stapelbedjes. Ik mag onderin, hoor ik. Ik kijk op zo’n schip altijd dolgraag naar de bedrijvigheid aan wal. De trucks, de motoren en de laatste auto’s die nog oprijden. Maar op deze boot konden we geen goed plekje vinden om te kijken. Dan maar lekker lezen. Fred stelt voor om de vakantie te starten met een wijntje en als ik zeg dat dat veel te duur is op de boot vindt hij dat ik gewoon moet doen wat hij zegt. Zo gezegd, zo gedaan… 2^e punt werd gescoord vandaag. Hij moest wel even 15 euro aftikken voor twee halfvolle glazen.

Het publiek bij het restaurant is hoofdzakelijk 80-plus en moeilijk ter been. Dus het was gelijk dringen toen het restaurant open ging. Na een minuut of tien gingen wij op ons gemak naar de gereserveerde tafel. Even tussendoor Whattsappen om te vragen hoe het toch met Rob gaat, die vandaag naar het ziekenhuis moest. Gaat niet helemaal lekker begrijp ik.

Ik kan niet anders zeggen Het eten was superlekker allemaal. Na de koffie met taart en vanillesaus (2x opscheppen dus…!) moesten de winkeltjes ook even bekeken worden.

De drank is hier zo te zien erg goedkoop. Flessen whiskey worden in belachelijk grote hoeveelheden meegegraaid alsof het zakken chips zijn. Ik koop een lippenstiftje en bekijk nog even de mail. Ik schrok… een mail van Bartimeus.

De zoveelste valpartij en ook dit keer weer letsel.

Ron, je mag echt niet zonder riem en zonder beensteunen en bril naar buiten! En zeker niet zonder begeleider van Bartimeus..

Afspraken zijn weer niet nagekomen. Het blije vakantiegevoel is gelijk weg.

Ik krijg een nare knoop in mijn buik omdat ik samen met veel lieve mensen bij Bartimeus ontelbare pogingen heb ondernomen voor betere veiligheid. Wekelijks, bijna dagelijks is het een aandachtspunt of Ron wel veilig is. Wij hebben weloverwogen de beslissing genomen om op reis te gaan, mede omdat ik ondanks misstanden vertrouwen had in iedereen. En zeker na het goede gesprek afgelopen vrijdag.. Het vertrouwen is nu compleet in de grond geslagen.

Je blijft ervan afhankelijk of afspraken daadwerkelijk kunnen worden nagekomen. Tranen, omdat ik nu even niet meer weet hoe het nou allemaal moet.

Na een heerlijke warme douche in de best wel ruime badkamer in de hut probeer ik het los te laten. In bed lig ik natuurlijk toch over na te denken. Een nacht piekeren kan mij hopelijk helpen om morgen de aandacht ergens anders op te richten.