Stokvisparadijs

Dinsdag 20 juni, reisdag van Stokmarknes naar Svolvær (Lofoten)

8-22 graden

Zon op: Middernachtzon

Zon onder: Middernachtzon

Duur van de dag: 24 uur

Dagstand: 148 km, 2 uur en 10 minuten reistijd. (via een omweg) inclusief fotostops.

Vandaag niet zo een grote afstand af te leggen, dus we draaien ons na de wekker nog even lekker om. Lekker langzaam wakker worden. Het is tenslotte vakantie.

We krijgen ontbijtbuffet bij deze locatie maar eerst zetten we de bagage alvast in de auto.

Vannacht heeft het zachtjes geregend. Toen ik een paar keer op de veranda ging kijken was het fjord zo glad als een spiegeltje, ondanks de druppeltjes. Dit is de ideale plek om het noorderlicht te zien denk ik. Precies op het noorden, met vergezichten over het fjord.

Het weer wordt onderweg steeds beter. De temperatuur is nog niet erg hoog, maar het wordt eindelijk wat lichter in de lucht en het stopt met regenen. De omweg over land (in plaats van de veerboot) was een goede keus. De route is prachtig. Zei ik gisteren al dat het niet te omschrijven is? Dat was nog niks vergeleken met wat we vandaag onderweg zagen.

Onderweg kregen een flink aantal tunnels door de bergen en onder de fjorden door.

Sommigen tunnels waren nieuw, maar er waren ook oude tunnels die erg lastig te rijden waren: geen strepen aan de zijkant, slecht verlicht en scheef wegdek. Als je groot licht aandoet, maakt dat niets uit. De langste was dit keer bijna 6 km.

In Svolvær rijden we een eilandje op. Dat is het oorspronkelijke vissersplaatsje. Alle huisjes zijn authentiek en onderdeel van het Noors erfgoed. Wij krijgen een vissershuisje van twee verdiepingen. Het is net of we in een Hollands houten Zaans huisje terecht zijn gekomen. Compleet met opgenomen gordijntjes, smeedijzeren kachels en geranium voor het raam. Maar wel helemaal gerenoveerd met goede badkamer en keuken. Het huisje ligt 3 meter van een heel groot rek waaraan grote vissen hangen te drogen, kabeljauwen denk ik, die na het drogen als stokvis worden gegeten. O jee, dacht ik bij het oprijden: dat zal wel gigantisch stinken, net als bij de Noordkaap (daar was de stank niet om te harden). Maar de vissen zijn al zo droog dat je gelukkig niets ruikt.

Vanmorgen hebben we allebei nog een ‘check, check, dubbelcheck’ in het huisje gedaan. Maar evengoed: we zijn allebei de inhoud van de koelkast vergeten mee te nemen. Geen Hollandse kaas meer bij ons wijntje dus. De rest kunnen we zo weer bijkopen in de supermarkt. Alles wat wij gewend zijn is hier ook te koop, voor nagenoeg dezelfde prijs.

De lucht wordt steeds blauwer en na een snelle ronde door de supermarkt gaan we een mooie wandeling op het eilandje maken. Omdat de temperatuur inmiddels erg lekker is geworden (uit de wind tenminste) ploffen we op een mooi plekje neer om weg te staren over het fjord.

Tijd voor een wijntje in het zonnetje. Zonder kaas. Er is hier zoveel te zien, ik kan echt niet stil blijven zitten. En gewoon niet stoppen met fotograferen. Het licht is mooi, het weer is eindelijk beter en het is ongelooflijk mooi. Ik ga in mijn eentje nog een rondje doen. Als ik terugkom hoor ik op de zolder een hoop gerommel. In de slaapkamer staan er nl. twee bedden, maar dan ruim 5 meter uit elkaar. Er tussen staat niks. Dat is niet naar het zin van Fred en hij is met een beetje gemopper de boel aan het verschuiven.

Uit eten doen we hier zo min mogelijk. Dat is nl. vreselijk duur. Voor een karige hamburger met een dipschaaltje ‘vol’ met frietjes (zonder mayo!!!) betaal je 20 euro p.p. En een frisdrank erbij is minimaal 5 euro. Een fatsoenlijke maaltijd is nog veel duurder.

Maar het zelf koken is eigenlijk hartstikke leuk. We houden het meestal erg simpel. Er is al vaak pasta en rijst gegeten. Vandaag eten we gewokte groentes met een lekker sausje en heerlijke biefstuk. We hebben er meer dan genoeg aan. Griekse yoghurt toe. Een koningsmaaltje op vakantie.

Rond half zes krijgen we eindelijk bericht over de operatie van Rob. Het is goed gegaan. Er zijn 4 bypasses gemaakt en de komende tijd wordt dus zwaar. We zijn opgelucht omdat we al die tijd op hopelijk goed bericht zaten te wachten.

In de avond moest ik natuurlijk in het mooie gouden avondlicht weer erop uit. Dit stadje bestaat voornamelijk van de visvangst. Er is een hoop bedrijvigheid rond het water.

Bij een havenbedrijfje zien we met verbazing dat er een vrachtwagen wordt gelost die vol zit met gedroogde vissenkoppen. Flinke koppen. De hele loods staat vol met kratten met vissenkoppen. Wat zouden ze daar in hemelsnaam mee doen?

Fred loopt een stukje mee, maar hij vindt het al snel genoeg, hahaha. Ik ga nog even een stuk verder, haal mijn statief en grijsfilter op. Je kunt gewoon niet genoeg krijgen van het uitzicht op de bergen en op het fjord. Het is een heldere blauwe lucht, maar het is nu toch echt ijskoud geworden.

Morgen hebben we nog een hele dag op de Lofoten en gaan we de omgeving verder bekijken.

Een verhaal met een staartje

Maandag19 juni, verblijf Stokmarknes, excursie naar Andenes

8-12 graden

Zon op: Middernachtzon

Zon onder: Middernachtzon

Duur van de dag: 24 uur

Dagstand: 270 km, 4 uur en 15 minuten reistijd.

Eindelijk eens lekkere dikke, gevoerde gordijnen om die grrrr…. middernachtzon buiten te houden. Ik sprak vandaag een Zweedse man, die uitlegde dat zij de middernachtzon gebruiken als extra energiebron. Ze slapen heel kort, maar in de winter wordt er veel geslapen. Nou, ik kan sowieso weinig slapen, dus dit klimaat is niks voor mij.

Deze keer moesten we echt heel vroeg op: Om 09:00 moesten we in Andenes aanwezig zijn en het blijkt 120 km verderop te zijn. Dat is ruim 2 uur rijden. We krijgen dit keer ontbijt en wij mogen extra vroeg, dus om half zeven zaten we aan een bakkie thee. Het brood is hier heel anders dan wij gewend zijn. Een bruine boterham is echt bruin en behoorlijk droog. Ik kreeg het zo gauw allemaal niet weg. Maar ik was gewaarschuwd: om zeeziekte te voorkomen moet je een volle maag hebben. Dus maar braaf doorgekauwd.

Het was weer een prachtige rit, het zonnetje kwam tussen de wolken door, maar we durfden niet te stoppen. Je betaalt een bak geld voor zo’n excursie en dan wil je natuurlijk niet te laat komen. Gewoon lekker rustig gereden.

In Andernes, een centrum dat gespecialiseerd is op onderzoek naar potvissen, helemaal op het noordelijkste puntje van de eilandengroep Vesterålen, kregen we eerst een rondleiding door het museum. Dat deden ze erg leuk en het was boeiend. Vooral de verhalen over de potvissen en de orka’s. De potvissen die hier voorkomen zijn alleen mannetjes. Ze zijn rond de 18 – 20 meter groot. Juist hier, omdat er een diepe trog is voor de kust waarin ze kunnen duiken tot 1500 meter. De vrouwtjes verblijven in tropische wateren. Gelijk hebben ze. Er gaan af en toe een paar mannetjes naar de tropen. De rest blijft achter. Niemand weet waarom.

In hun 5 meter grote kop hebben zij een groot orgaan dat is gevuld met een dikke vloeistof. Dit orgaan gebruiken zij voor hun echolocatie. Zij kaatsen een geluid uit en via de onderkaak komt het geluid terug en weten zij precies waar hun soortgenoten of hun prooi zijn. De walvisjagers dachten vroeger dat zaad in de hersenen wordt aangemaakt vandaar de algemene naam ‘ sperm whale’.

En zo waren er nog veel meer interessante dingen.

Aan boord hoefden we dit keer niet in poolpak. Het was wel koud, maar lang niet zo koud als bij de Noordkaap. Pas na een uur kreeg ik koude handen en gingen de handschoenen aan.

Onderin het schip zit apparatuur waarmee ze de walvissen kunnen opsporen. Hun klikgeluiden waren op dek ook hoorbaar gemaakt. In totaal hebben we drie potvissen gezien. Je moet niet denken dat zij net als bultruggen sprongen maken en dat je veel van de vis kan zien. Je ziet vooral het spuitgat (hun neusgat) en na een tijdje gaat de staartvin verticaal, dit is het moment dat ze gaan duiken in de diepte.

De boordlui wisten precies waar wij ze ongeveer omhoog konden zien komen. De momenten waren kort en iedereen stond natuurlijk met de camera’s in aanslag. Ik durfde echt niet bovenop aan de voorkant. Ik word nl. heel snel zeeziek, en niet zo’n klein beetje. Maar…. Ik had hele goede tips gekregen. Mensen niet aankijken, maar altijd naar de horizon blijven kijken bijv. en niet naar beneden gaan kijken als je ziek wordt. Kijk, en dat deed ik dus altijd. Verder nooit, maar dan ook nooit ‘chimpen’: je foto’s terugkijken op je schermpje. Dan gaat het gelijk fout. Er waren een aantal helden die dachten dat zij dat wel konden. Maar die zaten al snel daarna met een zakje in een hoekje groen en geel te kijken. Verder kreeg ik een gemberpilletje. Volgens de boordlui wordt er onderzoek gedaan bij astronauten met gember en dat zou heel goed werken. Hoe dan ook. Ik had nergens last van. Pffffff, daar was ik toch wel erg opgelucht over.

Jammer, er waren geen orka’s vandaag. Maar dat maakt niet uit. Het is geen National Geographic en dit was fantastisch.

Het was mogelijk om met de auto van het museum naar het schip te gaan. Maar omdat het maar 1 km was gingen wij lekker lopen. Maar op de terugweg kwam er een bak regen naar beneden. Niet normaal. De jassen zijn waterdicht, maar verder waren we helemaal doorweekt. Eerst maar een kop koffie gedronken en de bui verder afgewacht. Het werd er niet veel beter op, dus maar even naar de supermarkt. Dan hadden we dat ook alvast gehad. Daarna begon het langzaam iets droger te worden.

De terugrit hebben we gedaan over de mooie route langs de westkant. Het was inderdaad ongelooflijk mooi. En weer: Ahhh, ohhh, bij iedere bocht. Ik kan het echt niet laten. Het is overweldigend. Daarom gaan we morgen niet met de pont over naar de Lofoten (55 km totaal), maar nemen we de lange route en rijden (175 km) langs de kustlijn. Dit keer heeft Fred de hele rit gereden. Ik offerde mij graag op dit keer.

Ondanks het rot weer heb ik een paar foto’s gemaakt, waarvan ik eigenlijk stiekem vind dat dit de mooiste tot nu zijn. Als er ook maar een klein beetje licht door de wolken komt is het eigenlijk mooier dan een hele blauwe lucht (tenminste, dat maak ik mezelf wijs om niet te chagrijnig van het weer te worden). Daarom een verzoekje:

Als er liefhebbers onder jullie zijn, zouden jullie dan een 1, 2 of 3 willen stemmen op de foto’s van vandaag (in de fotoserie ‘Andenes’) Dat zou ik erg leuk vinden. Ik ben zo benieuwd! 1 is natuurlijk de topper.

Er zitten ook een paar panorama foto’s bij en die zie je pas na openen.

Zo, nu even genieten van de ‘avond’ en van het prachtige uitzicht vanuit het huisje op het fjord. Glaasje wijn is inmiddels klaargezet. En we zijn nog even in gedachten bij Rob, die plotseling een hele zware operatie morgen zal ondergaan. Wij denken aan je!

Over de brug

Zondag 18 juni, reisdag van Trömsø naar Stokmarnes op de Vesterålen

10-16 graden

Zon op: Middernachtzon

Zon onder: Middernachtzon

Duur van de dag: 24 uur

Dagstand: 420 km, 5 uur en 50 minuten reistijd.

We verlaten rond kwart voor acht het mooie Trömsø, gelegen tussen alle besneeuwde bergtoppen. Het is bewolkt, maar het mooie is dat het nu wolkenflarden zijn. En natuurlijk zien we liever blauwe luchten, maar die wolkenflarden zijn ook fantastisch.

Langzaam merk je tijdens de rit dat de ijskappen op de bergen minder worden. Daarentegen heb ik nog nooit zoveel watervallen gezien. Al dat smeltwater plonst met een rotgang in de rivieren. Helaas zijn er bij de watervallen geen uitwijkplekken. De toendra wordt steeds minder en we zien weer bermen vol met bloemen. Ook de lupines komen heel af en toe weer voor. Het rijden is vandaag echt een genot. Vlak voordat voordat ik de E6 moet verruilen voor de E10 krijg ik een flinke afdaling. Ik ben niet een hele grote held in afdalingen, maar deze gaat zooooo lekker. Zo min mogelijk schakelen of afremmen en dan roets, goed sturen en naar beneden. Heerlijk, met een glimlach naar beneden. Tot dan toe hebben we vandaag voornamelijk in de bergen gereden, maar vanaf de E10 komen we langs de fjorden. En ik weet niet hoe vaak ik heb gezegd hoe overweldigend fantastisch dit is. Ik kan er niks aan doen. Bij elke bocht verbaas je je over zo veel moois. En dat terwijl het weer niet helemaal geweldig is. Vanaf een uur of elf beginnen er flinke stukken blauw in de lucht te komen. Het is gewoon niet uit te leggen hoe mooi dit is. Je moet het gezien hebben om te begrijpen wat ik bedoel.

Het rijden op de wegen is tot nu toe op alle etappes heel relaxt! De maximum snelheid is 90 km/uur. Maar vaak zijn er beperkingen van 80, 70 of 60. En het fijne is dat iedereen er zich aan houdt. Er wordt nergens opgeduwd. Wel duik ik even snel een parkeerplek op als ik zie dat er iemand achter me zit die iets harder wil rijden. En daarna heb je dus de hele weg (voor en achter) h e l e m a a l voor jezelf.

We komen aan bij de eilandengroep Vesterålen en rijden via diverse schitterende bruggen naar Stokmarnes. Jammer dat de rit al voorbij is, wat was dit mooi!

Het huisje is een zgn. rorbuer, een oud vissershuisje op palen. Maar dan helemaal nieuw gebouwd met mooie moderne inrichting en heel comfortabel, zelfs met twee badkamers. Dit keer geen afwasmachine, maar die hebben we tot nu toe ook niet gebruikt. De bedden zijn zelfs voor ons opgemaakt en alles natuurlijk brandschoon. Vanaf de veranda hebben we uitzicht op het fjord. Ach, je voelt je zo klein als je dit allemaal ziet…

We blijven hier twee dagen. Morgenochtend gaan we al heel vroeg op pad omdat we een walvistocht hebben geboekt in Andenes. Een flink eind rijden langs wat een van de mooiste routes van Noorwegen moet zijn. Spotten van walvissen is gegarandeerd, anders krijg je je geld terug. In ieder geval zijn er heel veel potvissen die dagelijks worden gezien, maar ook orka’s bijvoorbeeld zien ze regelmatig. Als dat toch eens waar kon zijn…

Ondergronds

Zaterdag 17 juni, verblijf in Trömsø

10-16 graden

Zon op: Middernachtzon

Zon onder: Middernachtzon

Duur van de dag: 24 uur

Heerlijk geslapen: de fleecedeken voor het raam was een goed idee. En wat waren we moe. Het was evengoed weer half twee geworden (in de nacht) voordat de bedstee werd opgezocht. Maar vanochtend lekker uitgeslapen!!! Tot 09:00 uur en als het aan mij lag, plakte ik er nog een uurtje aan vast. Het huisje is veel luxer dan we geboekt hadden. Lekker met vloerverwarming, opgemaakte bedden en handdoeken.

Vandaag hebben we tijd om door te brengen in Trömsø.

Er zijn allerlei excursies te doen: met een RIB boot de IJszee op of naar een Huskeyfarm. De RIB boot valt af omdat we de walvistocht bij Andenes al hebben besproken en de Huskeys, mwahh. In de winter lijkt het ons super om een tocht te maken, maar om nu 96 euro p.p. uit te geven om te zien hoe ze gevoerd worden… Nee, dat zien we niet zitten. We gaan gewoon de omgeving bekijken. We hebben de kaart van Trömsø van Connie van Gelder gelukkig bij de hand. Zij waren hier een paar maanden geleden nog. Toen was er Noorderlicht en konden zij genieten van de sledetochten met de Huskeys.

Tot onze verrassing komen we na de aanwijzingen voor ‘Parkering Sentrum’ terecht in een ondergronds tunnelsysteem. Na allerlei ondergrondse rotondes die uitgehouwen zijn in de rotsen komen we bij een gangenstelsel waar we kunnen parkeren in Hallen. Het lijkt op een oude atoomkelder met die enorme deuren per hal.

Een paar uurtjes rondkuieren in Trömsø was best leuk. Het is voor Noord-Noorse begrippen een flinke stad. Vandaag wordt er een belangrijke marathon gelopen (midzomernachtmarathon) en er is daardoor heel veel gezellige drukte in de stad.

We trakteren ons laat in de middag op een pizza. Dat scheelt koken vanavond.

Later rijden we door naar de botanische tuin die onderdeel uitmaakt van de Universiteit. Ik heb me flink gehouden en me ingehouden want je moet altijd rekening houden met elkaar vind ik, maar ik kon daar wel uren doorbrengen, samen met vriendje macrolens J. Fred zat het allemaal eens aan te kijken en genoot ook wel van de mooi aangelegde tuin hoor. Toen wij elkaar leerden kennen werd hij er al gek van dat ik uren bezig kon zijn met bloemetjes fotograferen… er is dus nog niets veranderd.

Als we terugkeren naar het huisje belanden we weer in een ondergronds systeem, maar als we ‘ boven’ komen blijken we ineens aan de andere kant van de best wel grote rivier terecht gekomen te zijn.

We zijn van plan om de reis voor morgen nog even door te nemen en nog een knackebroodje met kaas te eten. Maar onze reisgenoten zien ons toevallig aankomen en spontaan belanden we bij hen voor een geimproviseerde bbq bij een wijntje. Het werd een supergezellige avond met gezellig napraten over wat we allemaal op deze reis meemaken. De komende vier nachten hebben zij andere overnachtingen, maar daarna komen we elkaar weer tegen. We verheugen ons alle vier daarop.

We gaan toch wel redelijk op tijd terug, want morgen is weer een reisdag.

Er zijn verschillende mogelijkheden. O.a. via de eilanden en diverse veerponten. Maar deze nemen wij niet. Dat zou nl. betekenen dat het laatste stuk van ruim 100 km 3x gereden moeten worden. (1x vanaf de veerpont en 2x omdat wij bij Andenes een walvissafari hebben geboekt. Wij nemen een andere route over land. Dat is ruim 6 uur rijden. Inmiddels weten we hoe funest de middernachtzon is, dus we houden ons voor om op tijd te gaan slapen….

Over land en over zee

Dagafstand 296 km.

4 - 10 graden

Zon op: Middernachtzon

Zon onder: Middernachtzon

Duur van de dag: 24 uur

Er werd gekozen voor de korte route via twee veerponten naar Trömsø. 1x 30 en 1x 20 minuten. De route eromheen bleek erg lang te zijn. En door het dikke wolkendek was het uitzicht minder mooi als we gehoopt hadden. De toppen van de bergen (ruim 1500 meter) waren verstopt.

Het nadeel van rijden boven de boomgrens is dat er geen natuurtoiletten zijn. Maar als je moet, dan moet je... Een paar motorrijders stonden op een parkeerplaats te gniffelen omdat er nergens een 'damestoilet' was. Ja, zij hebben het makkelijk! Uiteindelijk ben ik een stukje gelopen en heb gewoon naar ze gezwaaid, dat hielp, want ik kreeg meteen een beetje privacy. Als je moet, dan moet je.

En uiteindelijk was het maar goed ook dat het de ‘korte’ route werd.

Ik reed het laatste stuk en kon echt mijn ogen niet meer open houden van vermoeidheid. De middernachtzon is killing omdat je zo lang wakker blijft. Ik wilde het stuur overgeven, maar Fred hield ze ook bijna niet open.

In het huisje staat een heerlijke hoekbank met veel kussens en nadat de bagage binnen was gebracht gingen we even wat informatie over de omgeving lezen. Fred lag al snel languit en viel in slaap en ik volgde snel. Na uren werden we pas wakker.

Vanavond zijn we naar een middernachtconcert geweest in de IJszeekathedraal. Er trad een koor op met bijzondere muziek, veel van Noorse componisten en een enkel traditioneel lied gedeeltelijk in het Engels. Nog nooit zo’n mooi koor gehoord. De akoestiek en de lichtinval, samen met de hele aparte serene klanken was bijzonder.

En nu is het alweer allang middernacht geweest en we zijn nog steeds wakker….

De huisjes hebben ook allemaal van die hele dunne gordijntjes, zodat je het niet donker kunt maken. We hebben in de slaapkamer een fleecedeken over de gordijnen gepropt en nu is het daar tenminste een beetje donker.

Na de ijstijd

Donderdag 15 juni, reisdag van Honningsvag, Noordkaap, Noorwegen naar Alta (Finnmark, Noorwegen)

Dagafstand 243 km, totaal 3599 km.

4 - 20 graden

Zon op: Middernachtzon

Zon onder: Middernachtzon

Duur van de dag: 24 uur

Een redelijk relaxte reisafstand vandaag. Er werd een omweg voorgesteld via Hammerfest. Dit is de meest noordelijke stad ter wereld en het is natuurlijk wel bijzonder om daar geweest te zijn. Maar dat betekent 120 km omrijden en over dezelfde weg weer 60 km terug. Tijdens het rijden voelden we ons allebei best wel vermoeid en we besloten om Hammerfest maar te laten voor wat het is.

Een uur ging de route weer langs het prachtige Polsangerfjord met de tunnels, de rendieren en langs de ijsvlaktes. Bij de eerste stop zijn we helemaal verrast omdat je ineens zonder dik poolpak aan naar buiten kan en je de poolwind niet meer voelt. Het is een heel aangename temperatuur. De koffie en de stroopwafel smaken lekker buiten.

Bij Russenes verlaten we de E69 voor de E6. In dan verandert het landschap snel. Er komen weer bomen en planten. Bij de Noordkaap is niets, alleen toendra en ijs.

Alta is bekend van de prehistorische rotstekeningen.

Sommige tekeningen waren goed zichtbaar maar veel moest je met heel veel moeite zoeken.

De rotstekeningen staan op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Er zijn er tot nu tot bijna 6000 ontdekt. Erg interessant natuurlijk allemaal, maar pfff…Eigenlijk vond ik vooral de mooie planten en bloemen bijzonder en genoten we van het mooie uitzicht en de zon. De vesten konden uit, want het was inmiddels 20 graden geworden. Bloedheet dus…. (er liggen wel overal metershoge ijsbergen).

Nog 6 km rijden voor de overnachtingsplek in Alta. We hebben een comfortabele moderne vakantiewoning met een mooie nieuwe inrichting. Een lekker relaxte dag dus en we kunnen nog een behoorlijke tijd ontspannen tot het ‘avond’ wordt. Trouwens wel apart dat alle huisjes dunne gordijntjes hebben. Je zou meer verduistering verwachten om de middernachtzon buiten te houden.

Wel moest er even flink gepuzzeld worden over de route voor morgen. Er zijn meerde mogelijkheden: Via een paar eilanden naar Tromsø met twee veerverbindingen of 75 km omrijden met een mooie route langs het fjord. De dag daarna hebben we ook weer een aantal veerboten in de route, dus ik denk dat we kiezen voor omrijden.

Wordt vervolgd.

En er was licht

En er was licht

Het blijft de rest van de ‘dag’ prachtig weer. Het ziet er goed uit voor een herkansing op de Noordkaap. We delen de auto met onze vakantieburen en rijden weer de weg naar de Noordkaap. Nu kunnen we wat zien. Gisteravond was er dichte mist en zo vreselijk koud (1 graad). Nu is het 8 graden. En er staat een stevige wind, maar de lucht is kraakhelder. Er zijn nauwelijks mensen bij de globe, in tegenstelling tot gisteren. Dus we kunnen even wat foto’s schieten. Binnen bij de koffie is het lekker warm met een mooi panorama uitzicht op de Noordelijke IJszee. We blijven nu natuurlijk hangen tot middernacht. Dan zien wij bij een aantal mensen de champagne knallen.

Maar waar kijken we dan eigenlijk naar? Niet naar een zonsondergang. De zon staat hier altijd in het noorden. De hoogste stand (middag) is vrij laag aan de horizon. Middernacht is hij een beetje ‘gezakt’ en na 24:00 uur gaat hij weer een beetje omhoog.

Het is een prachtige ‘avond’ en we besluiten met onze vakantieburen met een wijntje/whisky in ons huisje. We willen helemaal niet slapen. Het is diep in de nacht, maar het lijkt middag en je hebt daardoor ook de energie die je overdag hebt. Het voelt heel tegennatuurlijk aan als we laat in de nacht toch gaan slapen.

Na een paar uurtjes slapen zitten we aan het ontbijt. Er is geen oventje in het huisje. Je kan hier niks kopen, dus je moet het doen met het eten dat je bij je hebt.

Ik had toch wel zin in een warm broodje en moet je eens opletten hoe lekker die zijn als je ze in de koekenpan opwarmt! Mijn gezicht voelt zonverbrand aan. Kennelijk heeft de zon hier nog veel kracht.

Vandaag is een reisdag met slechts 215 km naar Alta.

Het einde!

Woensdag 14 juni, verblijf rond de Noordkaap, Noorwegen

TOTAALAFSTAND tot de Noordkaap: 3198,5 km

4 -1 graden

Zon op: Middernachtzon

Zon onder: Middernachtzon

Duur van de dag: 24 uur

Even bijkomen op de veranda in een goddelijk zonnetje, bij een temperatuur van 6 graden van zoveel nieuwe ervaringen! Laptop op schoot, wijntje erbij. De zon is verrukkelijk. Ho, even opletten dat ik niet in slaap sukkel in het zonnetje.

Ondertussen komen er nieuwe bewoners op de camping aan. Een fietser met aanhangwagentje met vlaggetjes erop van alle landen waar hij is geweest. Hij slaapt in een piepklein tunneltentje. Twee motorrijders, fors op leeftijd, die zowat van hun motor annex sofa afrollen. Zij slapen niet in een tunneltentje. Zij zijn zo tonnetje rond dat zij bijna het bordes van het huisje niet op kunnen.

Gisteravond was er natuurlijk het hoogtepunt. Daar stonden we dan, op dat uiterste puntje van de kaart. We zijn idioten dat we dit doen, ik zal het maar voor jullie uitspreken. De meeste mensen kiezen voor de easy road door Noorwegen. Maar wij zijn gewoon op de Noordkaap geweest en in het noordelijkste havenstadje ter WERELD. En morgen in de noordelijkste stad TER WERELD. En vanavond gaan we gewoon voor een tweede hoogtepunt hoor! De ticket voor het parkeren is 24 uur geldig. En zo niet, dan wilde ik evengoed nog een keer, alleen al omdat sinds een uurtje geleden het dikke wolkendek helemaal openbrak. Want de middernachtzon hebben we niet gezien gisteravond door de dikke wolken. De lucht is strak blauw, dus dat moet lukken straks.

De weg ernaar toe is weer onbeschrijflijk. Omhoog en omhoog, door een maanlandschap van smeltende sneeuw die riviertjes vormen . Bijna bovenaan belandden we in de wolken. Dus er was een dichte mist. En wat was het vreselijk koud! Ongeveer 1 graad, maar voor mij voelde het aan als zeker -40. Er is een groot bezoekerscentrum, waar het lekker warm is gelukkig. We vonden het wel jammer dat er geen zon was, maar als ik de foto’s terugkijk is die mist eigenlijk hartstikke mooi.

Jullie in Nederland! Jullie zitten aan een koud biertje een beetje af te koelen en snappen hier natuurlijk niks van. Maar jongens, wat is het een ervaring om dit mee te maken! Er ontbreken woorden om het te kunnen beschrijven. Na elke bocht in de weg is het weer ‘wauwwwwww’. En het klimaat, dat is een ervaring die je nooit meer vergeet. Als je leest dat het ecosysteem zo kwetsbaar is dat je voetstappen buiten de paden jarenlang schade kunnen aanrichten, dan ga je toch wel nadenken over onze mooie aarde!

Na het bezoek aan de Noordkaap reden we middernacht alsof het midden in de middag was terug. Onze schaduwreisgenoten zijn inmiddels leuke en bijzondere reisgenoten geworden, ze heten Antoinette en Cor.

We drinken nog een borrel met elkaar om de mooie ervaring te delen. Het werd erg gezellig. Maar omdat je je zo verschrikkelijk verkijkt op de tijd werd het snel half twee. Het is dan gewoon alsof het middag is. Ik had totaal geen zin om te gaan slapen, dat leek zo onnatuurlijk. Maar toch was ik voor mijn doen heel snel in slaap. Misschien moet ik in NL maar een soort van daglamp gaan kopen en die ’s nachts aanzetten, dan val ik misschien wel eens in slaap, hahaha.

Vanmorgen waren we in Gjesvær, iets ten westen van de Noordkaa.

Een piepklein vissersplaatsje waar we voor een vogelsafari op de boot gingen naar een eilandengroep.

We waren best goed aangekleed met meerdere laagjes, 2 paar sokken en wintersportjassen en handschoenen. Maar wat waren we evengoed blij met de poolpakken die we aan mochten. Alle jezus wat is het koud. De boottocht duurde ongeveer anderhalf uur en was echt uniek. Er zitten tienduizenden vogels en vooral de papegaaiduikers en de zeearenden zijn natuurlijk fantastisch. Als bonus kwam er een paar keer een zeehond langszij en zat ons eens te bekijken. Zo schattig!

In de middag zijn we naar Skårvag gegaan. Het noordelijkste havenstadje ter wereld. We kwamen onze reisgenoten daar toevallig tegen in een kerstwinkel/koffiestop. En we dronken supergezellig even een welverdiende koffie en konden zo weer opwarmen. Vandaar klommen we over een rotspad tussen de kuddes met rendieren omhoog op de berg en na een half uurtje kwamen we bij een prachtig uitzichtpunt op de Noordkaap. Met zon, zonder wolken.

Op weg terug naar ons huisje word ik een beetje stil en emotioneel van deze mooie dag. Omdat de zon schijnt zijn de uitzichtpunten weer totaal anders dan gisteren. Beide waren op hun eigen manier prachtig.

De wereld is prachtig.